Gotycki kościół z początku XV w. do 1667 r. był świątynią parafialną. Później jako filialny należał do okolicznych parafii, a od 1923 r. jest ponownie samodzielną parafią p.w. św. Bartłomieja. Kościół był kilkakrotnie przebudowywany i odnawiany. Jest to budowla murowana z cegły na kamiennej podmurówce, z użyciem cegły zendrówki ułożonej partiami rombowo. Wnętrze kościoła nakryto pozorną kolebką w XVI w. W zakrystii jest sklepienie kolebkowo-krzyżowe, a pod wieżą sklepienie krzyżowo-żebrowe. Sztukę gotycką reprezentują rzeźby, krucyfiks i grupa Ukrzyżowania na belce tęczowej. Późny renesans widać w obu bocznych ołtarzach, obrazie Matki Boskiej z Dzieciątkiem z 1645 r. i rzeźbach niewiast. Z końca XVII w. pochodzą: konfesjonał, ambona, chór muzyczny i kurdybanowe antependium w ołtarzu św. Bartłomieja. Do okresu baroku należą: chrzcielnica, ołtarz główny i prospekt organowy.